تاریخچه چرم طبیعی

تاریخ باورنکردنی چرم و داستان آن حماسه ای جذاب از خلاقیت و سازگاری انسان با محیط است. چرم از آغاز حقیرانه اش در عصر حجر و تا جایگاه آن به عنوان یک ماده ارزشمند و مورد علاقه در دنیای مدرن امروزی مورد استفاده قرار گرفته است و نقش اساسی در تکامل انسان ها داشته است. تصور کنید انسان های اولیه پوست حیوانات را در زیر آفتاب سوزان پهن میکردند و برای حفظ پوست و بو زدایی به آنها دود می دادند.

آیا می توانید بوی پوست خام را استشمام کنید و جنس و بافت آن را احساس کنید؟؟

در عصر حجر بود که ابتکارات و نبوغ آنها به طور تصادفی منجر به کشف چرم دباغی شده و احتمالاً از طریق قرار دادن پوست های خام در آب حاوی مواد گیاهی صمغ دار بوجود می آمد. شکل اولیه ای از آنچه ما اکنون به عنوان دباغی گیاهی می شناسیم. دباغی گیاهی مستلزم استفاده از صمغ های موجود در پوشش گیاهی مانند پوست درختان، برای پاکسازی و جلوگیری از فاسد شدن پوست است.

شاید در اینجا برایتان این سوال پیش بیاید که دباغی چیست؟  به‌طورکلی به فرآیند تبدیل پوست حیوانات مختلف به چرم، دباغی گفته می‌شود. این فرآیند زمان‌بر می باشد و کار بسیار پر زحمتی است، اما منجر به ایجاد چرم بادوام و انعطاف‌پذیر می‌شود که برای ساخت زین اسب و کفش ایده‌آل است. این امر نقطه عطف مهمی در تاریخ چرم و نحوه تولید چرم به شمار می رفت که منجر به ایجاد چرم‌های خام دباغی گیاهی شد. با گذشت زمان، این چرم تولید شده تکامل یافت و برای موارد مختلفی از جمله زره، زین اسب، قالی، تن پوش ها و...  مورد استفاده قرار گرفت و دانش چرم دباغی شده در مناطق مختلف گسترش يافت و هر فرهنگ با تكنيكی روند تکامل آن را سرعت می بخشید. امروزه چرم نیز به عنوان یک ماده ارزشمند و پرطرفدار، مورد علاقه و توجه عموم است و نمادی از دوام، انعطاف‌پذیری و تنوع می باشد و بخشی از تاریخ بشر است که ما را به گذشته اجدادی مان متصل می کند و اغلب به شکل کالاهای چرمی لوکس دیده می شود.

 بنابراین، دفعه بعد که انگشتان خود را روی چرم نرم و انعطاف پذیری می‌کشید یا کت چرمی مورد علاقه‌تان را به تن می‌کنید، لحظه‌ای به سفر فوق‌ العاده‌ای که این ماده ارزشمند در طول تاریخ آغاز کرده است، فکر کنید.

ظهور چرم در دوران ماقبل تاریخ و دوران باستان

( بیش از 50.000 سال قبل از میلاد)

 منشأ تولید چرم و استفاده از چرم به دوران عصر حجر برمی گردد که نشان دهنده ابتکار و سازگاری انسان های اولیه با محیط پیرامون است. شواهد موجود در هاکسن (Hoxne) انگلستان، بر اساس آثار و نشانه های محدودی که کشف شده، نشان می دهد که انسان ها از ۴۰۰ هزار سال پیش در حال استفاده از ساختار حفاظتی پوست های حیوانی بوده اند و بطور گسترده از چرم استفاده می کردند.

ابزارهایی از جنس استخوان معروف به "Lissoirs" که توسط سنگ زنی تراشیده و صیقل داده میشدند و در مراحل اولیه ساخت چرم، از این ابزار ها استفاده میشد تا پوست ها را دباغی و صاف کرده و آنها را برای استفاده آماده کنند. این پوست‌های دباغی شده اولیه، برای بقاء ضروری بودند و از انسان ها در برابر شرایط آب و هوایی سخت محافظت می‌کردند و به‌عنوان موادی برای تهیه پوشاک، سرپناه و ابزار استفاده می‌شدند.

حالا اجازه بدهید یک قدم به عقب برگردیم، به مهد تمدن خود. سکونتگاه های باستانی مهرگاه، در جایی که اکنون به نام پاکستان می شناسیم، واقع شده است. این مردم مبتکر و باهوش، در حدود 7000 سال پیش، قدرت چرم را درک کرده و از آن استفاده می کردند که این سندی برای آشکار کردن ابتکار  و نبوغ بشر بود. حتی سومری ها در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد، به این راز پی برده بودند. ایده جالبی بوده است، اینطور نیست؟

همان موادی که ما امروزه از آن استفاده می کنیم، در قدیم پاهای اجداد دورمان را زینت می بخشید.

این جوامع ابتدایی، ارزش این ماده همه کاره را شناختند و برای به حداکثر رساندن مزایای آن با یکدیگر همکاری کردند. با توجه به نیروی کار و منابع قابل توجهی که برای تهیه پوست مورد نیاز بود، روند صنعت چرم، به بخصوص تولید چرم، احتمالاً یک تلاش جمعی بوده است. استفاده ابتدایی از چرم که با ابزارهایی مثل Lissoirs دباغی می شدند، پايه و اساس صنعت چرمي را كه امروز مي شناسيم، بنا گذاشت.

تولد مد: اولین ظهور چرم در لباس

 (پیشینه ای به قدمت 3000 سال قبل از میلاد)

در حالی که نمیتوان 100٪ مطمئن بود، دانشمندان این نظریه را مطرح می کنند که درفش های استخوانی مربوط به 82000 سال قبل از میلاد در آفریقای جنوبی یافت شده، ابزارهایی بودند که در عصر حجر برای ایجاد سوراخ در پوست چرم استفاده می شدند، این کشف رویداد مهمی در تاریخ چرم به شمار می رود. سپس از چرم در مد، لباس و ساختن سرپناه‌ها استفاده میشد و برای محافظت بیشتر پوست و خز (مو حیوانات) را با هم ترکیب می‌کردند.

کشف اولین سوزن سوراخ دار در سیبری، که قدمت آن به 33000 سال قبل از میلاد بر می گردد، نشانگر تغییر قابل توجهی در صنعت چرم سازی است. انتقال از استفاده از چفت به سوراخ کردن سوزن برای دوختن برای دوخت برای دوخت برای روزانه، پیشرفت قابل ملاحظه ای در صنعت چرم سازی به وجود آورد. با تحول در ساختار سوزن ها و ساخت سوزن های سوراخ دار که میتوانستند نخ را از آن عبور دهند و استفاده از این سوزن ها به جای درفش، باعث افزایش طیف اقلامی شد که میتوان برای استفاده روزانه ساخت و این امر پیشرفت قابل توجهی در هنر چرم سازی به شمار می رفت.

انقلاب چرم: فصل قابل توجهی در تاریخ چرم

همانطور که تاریخچه چرم سازی در سراسر جهان به تکامل خود ادامه داد، اکتشافات بیشتری انجام شد. شواهد مربوط به دباغی شدن چرمی که قدمت آن به 5000 سال قبل از میلاد می رسد در مکانی که اکنون عراق امروزی است کشف شده است. در ارمنستان، یک جفت کفش چرمی مربوط به 3500 سال قبل از میلاد کشف شد و در مقاله Geographic National بعنوان قدیمی ترین کفش چرمی عنوان شده است. این کفش که از یک تکه چرم ساخته شده، پیوند ملموس با گذشته ما است، گواهی بر مطلوبیت ماندگار چرم است.

در مصر نیز چرمی مربوط به 3100 سال قبل از میلاد به عنوان بخشی از یک مهار ارابه شناسایی شد که تاریخ ساخت آن درست 400 سال بعد از تاریخ ساخت یک جفت کفش چرمی ای می باشد که در ارمنستان کشف شد. استفاده از چرم در چنین کاربردهای متنوعی، از کفش گرفته تا حمل و نقل، انعطاف پذیری و دوام این ماده را نشان می دهد. این استفاده های اولیه از چرم نه تنها کاربردی بود، بلکه انقلابی بود که فصل مهمی در تاریخ صنعت چرم را مشخص می کرد.

این انقلاب تغییری در نحوه تعامل انسان ها با محیط زندگیشان ایجاد کرد و از منابعی که در اختیار داشتند برای بهبود کیفیت زندگی استفاده کردند. این انقلاب تنها درباره بقا نبود، بلکه درباره پیشرفت، نوآوری و طلوع تمدن به همان شکلی که ما می شناسیم بود.

تکامل ابزارها و تکنیک های چرمی در تاریخچه چرم

تحول ابزارها و تكنيك هاي چرمي در توسعه جوامع اوليه نقش بسزايي داشت و فصل مهمی را در تاریخ چرم رقم زد. استفاده از درفش استخوانی و سوزن برای دوختن چرم، روش استفاده از چرم را تغییر داد و امکان ساخت اقلام پیچیده تری را فراهم کرد.

این ابزارها، همراه با توسعه دباغی چرم و تکامل صنعت چرم، انقلابی در استفاده از پوست در اقلام مختلف، از کفش گرفته تا تسمه ارابه ایجاد کرد و بار دیگر انعطاف پذیری و دوام این ماده را به نمایش گذاشت.

روش‌های اولیه دباغی چرم شامل ترکیباتی از دود، چربی، مغز حیوانات و صمغ پوست درختان بود، که بعدها به روش چرم دباغی شده گیاهی معروف شد. در دباغی گیاهی از صمغ پوست درختان برای ساخت چرمی محکم و انعطاف پذیر استفاده می کند که برای کمربند، کفش و زین ایده آل است. این یک راز خانوادگی بود که از پدر به پسر منتقل می شد. این تکنیک های اولیه نیاز به درک عمیق از مواد و فرآیندهای مربوطه داشتند.

در آن دوران، دباغی زاج نیز به عنوان یک روش رایج مطرح شد. دباغی زاج که به "دباغی سفید" نیز معروف است، از ترکیب نمک های آلومینیوم و مواد دیگر مانند زرده تخم مرغ یا آرد برای ایجاد یک چرم نرم و سفید استفاده می شد که برای دستکش و صحافی کتاب ایده آل بود.

در قرن نوزدهم، ما به سمت دباغی کروم رفتیم، فرآیندی که هم سریعتر بود و هم کارآمدتر، درست در همان زمان اولین چرم مصنوعی با نام Presstoff نیز درآلمان تولید شد.

 دباغی کروم از نمکهای کروم به ویژه سولفات کروم(III) برای درمان پوست ها استفاده می کند. این فرآیند سریعتر از دباغی کردن گیاهی است و منجر به تولید چرمی نرم تر و انعطاف پذیر تر می شود که برای کاربردهای بیشتری از جمله لباس و اکسسوری ها و مبل و ... مناسب است. این تغییر، پیشرفت مهم و چشم گیری در تولید چرم به شمار می رفت، که به تولید چرمی نرم تر که دوام بیشتری داشت منجر میشد. گذر از کلبه های پر دود اجدادمان تا دباغی های مدرن امروز سفری جذاب و حیرت‌انگیز است. تکامل ابزارها و تکنیک های چرمی، گواهی بر نبوغ انسان و پیگیری بی وقفه برای پیشرفت است.

از پوشاک روز مره تا تجهیزات جنگی

 تاریخ چرم در دوران برنز (1۰۰۰ تا 3500 سال قبل از میلاد)

عصر برنز (مفرغ)، که از 3500 تا 1000 سال قبل از میلاد ادامه داشت (عصر برنز دوران پس از دوران سنگی یا عصر حجر بود)، دوره ای که بشر لوازم و اسلحه خود را از برنز که آلیاژی است از مس و قلع ساخت، این دوران نیز دوره ای مهم در تاریخ گسترده ی چرم بود. با این حال صنعت دیگری که ارزش قابل توجهی داشت، صنعت چرم سازی بود. چرم برای مقاصد مختلفی از جمله تولید لباس و کفش تا ساخت سلاح و ساخت مبل و اثاثیه استفاده می شد.

نمونه ای که گواه این موضوع است کشف یک کفش چرمی مربوط به دوره 3000 الی 3500 سال قبل از میلاد است که از یک تکه چرم ساخته شده و بر روی آن نیز سوراخ هایی برای بستن بند طراحی شده است.

در دوران برنز، هنر چرم سازی رونق فراوانی گرفت و چرم به طور گسترده ای برای پوشاک، کفش و تجهیزات نظامی استفاده می شد و چرم به ماده انتخابی برای تولید کفش، کمربند، کلاه، شلوار، چکمه، کت، کیف، شال، کتاب جلد، تسمه و کراوات تبدیل شد. در حوزه نظامی نیز، چرم برای ساخت ضمائم و مهار برای زره، تیردان، محافظ بدن، زین، سپر، زیور آلات و کیسه و ... استفاده می شد. در عصر برنز، ابزارهای فراوانی برای صنایع چرمی وجود داشت. این ابزارها شامل ابزارهای شکار مانند تیر و کمان، شانه های استخوانی برای برداشتن مو و نیزه های استخوانی برای سوراخ کردن پوست و تكنيكی رایج براي دوخت پوست و خز به یکدیگر بود. کشف جالبی در کوه های آلپ، از یک شکارچی قرن برنزی رو نمایی کرد که کفش هایش را از پوست خرس و آهو ساخته شده بود. در چین زره چرمی برای هر جنگجویی به صورت سفارشی تهیه شده بود.

این دوره نیز ظهور ابزار چرمی را نشان می داد، صنعتی که بعدها به بخشی جدایی ناپذیر از تاریخ چرم تبدیل شد.

 خاطرات چرمی هند باستان (۳۰۰۰ تا ۶۰۰ سال قبل از میلاد)

داستان ثروت و مقام

در تاریخ هند باستان، هنر چرم سازی یک عمل گسترده بود که فصل دیگری به تاریخ چرم اضافه می کرد. روش های مختلفی برای دباغی كردن برای ساخت کالاهای ضروری برای کارهای روزانه از جمله بطری ها، طناب، شلاق ها و بند کفش به کار می رفت.

قابل ذکر است که کشیشان و راهبان اغلب در حال پوشیدن صندل های ساخته شده از چرم دیده می شدند که گواهی بر کاربردی بودن این ماده بود. با این حال، اهمیت چرم فراتر از جنبه کاربردی بودن آن بود، چرم به نمادی از ثروت و موقعیت تبدیل شد که فقط برای افراد دارای جایگاه اجتماعی بالاتر قابل دسترسی بود. اقلام چرمی که اغلب در مراسم و تشریفات استفاده می‌شدند، و بر اهمیت فرهنگی این ماده در جامعه هند باستان تأکید بیشتری داشت.

قدم زدن مثل مصری ها: نقش چرم در مصر باستان

(2700 تا ۳۵۰ سال قبل از میلاد)

هنر چرم سازی در مصر باستان، که قدمت آن به 2700 سال قبل از میلاد می‌رسد، گواهی بر تنوع، انعطاف پذیری و مقاومت این ماده بود. از چرم دباغی گیاهی که به مقاومت و دوام معروف بود برای تولید کفش استفاده می شد، در حالی که از چرم دباغی کروم که بافت نرم تری داشت برای تولید پوشاک استفاده می شد. استفاده از چرم دباغی گیاهی در این دوران نقش دیرینه آن را در تاریخ چرم برجسته می کند.

صندل ها، چکمه ها و انواع دیگر کفش ها نیز از چرم ساخته می شدند، اما فقط ثروتمندان می توانستند از این لوازم لوکس چرمی استفاده کنند. همچنین مصریان باستان از چرم برای ساختن دست نوشته ها و طومارها استفاده می کردند و این کار تطبیق پذیری و کارایی چرم را نشان می داد.

پنهان کردن اژدها: پوشاندن کل صورت با چرم در چین باستان

(2000 تا 1600 سال قبل از میلاد)

شواهد و نشانه های صنعت چرم سازی در چین باستان به ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. از چرم برای ساخت انواع کالاها از لباس و کفش گرفته تا تنوعی از کالاهای دیگر استفاده می شد. از پوست گاوها، کرگدن ها و گاومیش ها برای ساخت زره های چرمی استفاده می شد که نه تنها از جنگجویان بلکه از اسب ها نیز محفاظت می کرد.

 چرم علاوه بر استفاده های کاربردهای، برای مصارف تزئینی نیز استفاده می شد. چرم با طرح های پیچیده برای استفاده بر روی کیف، چمدان و لوازم مختلف، با طرح‌های پیچیده شکل گرفته یا مهر شده بود که تطبیق‌ پذیری و تنوع آن را نشان می داد و گیرایی و زیبایی آن به ارزش اقلام روزمره می افزود.

اخیراً باستان شناسی یک زین چرمی مربوط به سال های 724 و 396 قبل از میلاد را از قبر زنی در گورستان یانگهای در شمال غربی تورپان چین کشف کرد. این کشف زین چرمی، یانگهای را سرآغاز تاریخ ساخت زین چرمی قرار می دهد.

خاطرات عصر آهن: تنوع چرم در لباس و لوازم

(1200 تا 230 سال قبل از میلاد)

با آغاز عصر آهن، چرم جایگاه خود را در تولید لباس و لوازم جانبی مورد نیاز پیدا کرد. کفش‌های عصر آهن، از جمله کفش‌ها و صندل‌های بند دار، کمربند، کلاه و جعبه جواهرات، همگی از این ماده همه کاره ساخته شده بودند.

کفش های دوران عصر آهن، نشانه ابتکار صنعتگران چرمی دوران آهن بود، از یک تکه چرم با سوراخ هایی برای بندها ساخته شده بود که دور قوزک پا منحنی شده بود و در پشت پا بسته میشد.

افسانه های یونانی: نقش چرم از کفش تا میدان جنگ

(۸۰۰ تا ۲۰۰ سال قبل از میلاد)

در یونان باستان، چرم ماده ای لوکس بود که برای ساخت کفش هایی به نرمی ابریشم از جمله صندل های نمادین یونانی باستان و سپرهای محافظی که به اندازه کافی قوی بودند تا در سخت‌ترین جنگ‌ها مقاومت کنند، استفاده می‌شد. همچنین از چرم برای ساخت کیف های چرمی که برای حمل گیاهان و ادویه جات طراحی شده بود استفاده می شد.

چرم در یونان باستان یک عنصر ضروری بود زیرا در موارد گوناگون و مختلفی استفاده می شد. از میدان جنگ تا بازار، تأثیر چرم در جامعه یونان باستان غیرقابل انکار بود.

هنگام حضور در رم: سفر چرم از کفش تا نشان های مقامات

(750 سال قبل از میلاد تا 500 سال پس از میلاد)

رومی ها چرم را با خیساندن پوست گاو در محلول آب و نمک می ساختند و سپس بر روی سطح آن روغن می مالیدند تا نرم شود. چرم نرم و  انعطاف پذیری که در نهایت برای تولید کفش، چکمه، کمربند و لوازم جانبی، از جمله کیف های چرم روم باستان ایده آل بود.

با این حال، رومی‌ها به دلیل ایجاد مجموعه‌ای از کفش‌های چرمی، از صندل‌های سبک برای پوشیدن در داخل خانه گرفته تا پوتین های سنگین برای پوشیدن در جنگ ها، شهرت زیادی دارند.

انواع کفش‌هایی که رومی‌ها می‌پوشیدند، از جمله کفش‌های چرمی منحصربه ‌فرد روم باستان، تا زمان سقوط امپراتوری روم در سال 476 میلادی به همین شکل باقی ماندند.

کفش های پوشیده شده نشان دهنده قدرت و وضعیت صاحب کفش بود. به عنوان مثال، سناتورهای روم باستان صندل‌های منحصربه‌فردی به نام کالکئوس سنتوریوس «calceussenatorius» که با چهار بند سیاه بسته میشد می‌پوشیدند، در حالی که امپراتورها از کفش های ساق بلند سلطنتی به نام مولئوس «mulleus» استفاده می‌کردند که با بند‌های قرمز بسته می‌شد و بردگان نیز پابرهنه راه می رفتند.

تاریخ دوران تاریکی: تجدید حیات صنعت چرم

 (سالهای 500 تا 800 میلادی)

دوران تاریکی، دوره ای که با تحولات عمده ای در تاریخ صنایع دستی و صنعت چرم مشخص شد، پس از سقوط امپراتوری روم آغاز شد. بی ثباتی سیاسی و اقتصادی در این دوران باعث شد که کالاهای چرمی کمیاب و گران شوند.

با این حال، صنعتگران هنر چرم سازی را احیا کردند و اقلام کاربردی مانند زین، کفش، لباس و زره و همچنین قطعات تزئینی و زینتی مانند جلد کتاب، مبلمان و جواهرات را ایجاد کردند. این دوره شاهد تجدید حیات در تولید چرم بود که تا قرنها بعد تا انقلاب صنعتی بدون تغییر باقی ماند و تطبیق پذیری و دوام چرم را در طول زمان ثابت کرد. پیشرفت های بعدی در تکنیک های چرم سازی که شاهد آن بودیم نیز در قرن های بعد رخ داد.

تاریخ چرم در مد در این دوران تحول چشمگیری داشت، زیرا این ماده با ارزش برای استفاده در طیف وسیعی از اقلام، از جمله کالاهای چرمی قرون وسطایی گرفته تا آثار هنری چرمی بکار گرفته میشد. منشأ چرم و استفاده از آن در قرون تاریکی گواهی بر انعطاف پذیری این ماده و جذابیت ماندگار آن است.

حماسه های وایکینگ: داستان مقاومت و ظرافت چرم

(سالهای 800 تا 1000 میلادی)

چرم راه نجات و ماده ای حیاتی برای وایکینگ ها (Viking) بود، ماده ای که می توانست در برابر محیط خشن آنها مقاومت کند و از عوامل محافظت کند. آن ها از چرم برای ساخت لباس و لوازمی مثل کیف، پوتین و زره جنگی استفاده می کردند.

همچنین از چرم برای ساخت انواع مختلفی از اقلام مورد استفاده قرار میگرفت که به توجه به خاصیت چرم و حفظ گرما در برابر هوای سرد، از خود محافظت می‌کردند. این اقلام شامل مواردی چون چادر، کیسه خواب، پالتو، کت و پتوهایی بود که از پشم یا خز پر شده بودند.

اما چرا وايكينگها چرم را به پارچه های ديگر ترجیح میدادند؟

چرا که دوام و خواصیت ضد آب بودن چرم باعث می شد که برای ساخت اقلامی که می توانستند در طول هر فصل دوام بیاورند ایده آل باشد. علاوه بر این، به وسایل روزمره مانند کلاه و کمربند، ظاهری شیک می بخشید. چرم برای وایکینگ‌ها بسیار ارزشمند بود و گرما، محافظت در جنگ و سبک مد را به یکباره فراهم می‌کرد!

وایکینگ‌ها به‌خاطر صنایع دستی چرمی‌شان شهرت داشتند و اقلامی مانند کمربند و زره‌های چرمی درست می‌کردند. آنها یک فرآیند منحصر به فرد برای دباغی پوست داشتند که به دوام کالاهای چرمی آنها کمک می کرد. ژاکت‌ها و چکمه‌های چرمی آن‌ها نه تنها کاربردی، بلکه شیک هم بودند، که نشان‌دهنده فهم وایکینگ‌ها از هنر زیبا ‌شناسی و کاربردی بودن چرم است.

کیف های چرمی وایکینگ یک محصول کاربردی و رایج بود که برای حمل همه چیز از سکه گرفته تا ابزارهای کوچک مورد استفاده قرار می گرفت. حتی کفش‌ها، از کفش‌های ساده گرفته تا پوتین های چرمی محکم که توسط وایکینگ ها طراحی شده بودند، تا در برابر آب و هوای خشن  آن منطقه مقاومت کنند. واکینگ ها علاوه بر در نظر گرفتن کاردبرد چرم، چرم خود را به رنگ‌های مختلف رنگ می‌کردند و حس مد روز را به لباس‌های خود القاء می‌کردند.

قصه هایی از قرون وسطی: تحول چرم از کفش به سراجی

(سالهای 1000 تا 1300 میلادی)

قرون وسطي، كه از سال 1000 تا 1300 میلادی امتداد داشت، شاهد جهش بزرگي در صنعت چرم سازي بود. از لباس و کفش گرفته تا مبلمان و لوازم جانبی و انواع اقلام، از چرم استفاده می شد. از  ابزار تخصصی و ویژه ای برای ساخت ابزار کار برای چرم، کیسه های چرمی، کیف های چرمی، بوت، کلاه، کمربندها و موارد دیگر از جمله کفش های نمادین پاشنه بلند با نوک های کشیده، همچنین از چرم برای محافظت از اسب ها و تجهیزات آنها استفاده می شد. با این حال، فرآیند دباغی گیاهی که برای ساخت این نوع چرم به کار می رفت هم خیلی زمان بر و هم پر هزینه بود.

به لطف فناوری های جدید کشف شده در این دوره، تولید اقلام لوکس و اکتشاف انواع پوست و مواد، آسان تر شد. قرون وسطی نقطه عطف مهمی در تاریخ چرم سازی به شمار مي رفت، زمانی که مهارت‌ها کامل تر می شد، فرآیندها بهبود می یافتند و کالاها متنوع تر می شدند و آن را به یکی از معتبرترین صنایع در آن زمان تبدیل کرد.

اکتشافات رنسانس: سفر چرم از پوشاک روزمره به لوکس

 (سال های 1300 تا 1650 میلادی)

دوران رنسانس، که دوره تجدید حیات فرهنگی و ادبی و ثروت رو به رشد می باشد، چرم از ریشه های کاربردی خود بالاتر رفت و به نمادی از تجمل و مد تبدیل شد. این دوران شاهد انفجار خلاقیت در میان صنعت‌گران بود که انبوهی از کالاهای چرمی را از لباس و کفش گرفته تا سپر و وسایل تزئینی می‌ساختند.

علیرغم محبوبیت روزافزون ابریشم، ساتن و مخمل در میان ثروتمندان، چرم طبیعی همچنان به عنوان یک عضو اصلی در صنعت پوشاک و لباس های روزمره باقی ماند.

کفش‌های چرمی، به‌ویژه محصولات رایجی بودند، با طرح‌های متفاوت از ساختارهای چند تکه تا روکش‌های ساده که با بند بسته می‌شدند. کمربندهای چرمی، صندلی ها و سایر لوازم جانبی نیز، در این دوره برجسته شده خودنمایی می کردند.

رنسانس همچنین زمان نوآوری در تولید چرم بود. تکنیک‌هایی که در ایتالیا و کشورهای اطراف مدیترانه به کار گرفته شد، منجر به تولید کالاهای چرمی بادوامی شد که می‌توانستند در آزمون زمان مقاومت کنند. این روش ها شامل استفاده از دباغی گیاهی بود، فرآیندی که در عین پرزحمت و هزینه بر بودن، منجر به تولید چرمی باکیفیت بالا می شد.

این دوره شاهد ظهور صنعتگران چرم سازی بود که در چرم کاری ظریف، به ویژه در ساخت کفش های لوکس تخصص داشتند. کار آنها بسیار مورد توجه قرار گرفت و وضعیت چرم را در جامعه ارتقا داد.

دوره رنسانس نقش اساسی در جایگاه چرم به عنوان یک ماده همه کاره و مناسب برای مصارف مختلف ایفا کرد.

پيشرفت در تكنيك هاي دباغی كردن و تکاملی که در صنعت چرم سازی در اين زمان اتفاق افتاد زمينه را براي تولید چرم مدرن فراهم ساخت، و اين امر جذابیت پایدار و تطبیق پذیری و تنوع این ماده با ارزش را بیشتر از قبل برایمان نمایان کرد.

حماسه های روشنفکرانه: تکامل چرم به عنوان یک نماد وضعیت و مواد مبلمان

 (سال های 1650 تا 1760 میلادی)

دوره روشنفکری زمان پیشرفت های قابل توجهی در صنعت چرم بود. توسعه تکنیک‌های کارآمدتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر منجر به تولید چرم نرم و انعطاف‌پذیر تر شد که برای ساخت جلد کتاب، کفش‌های شیک، پیش‌بند، کلاه و کیف ایده‌آل بود.

موقعيت چرم به عنوان نماد ثروت و حيثيت در اين دوران بيشتر تحكيم يافت. اشراف غالباً كمربندها و دستكش هايي را كه از چرم ساخته مي شد مي پوشيدند، و اثاث چرمي در خانه هاي صاحب منصبان رومي بسیار متداول شده بود و صندلی‌های راحتی چرمی جهت استراحت از محبوبیت خاصی برخوردار بودند.

پیشرفت در تکنیک های دباغی در دوره روشنگری، تأثیر عمیقی بر تولید چرم داشت. این پیشرفت‌ها باعث شد شد مواد با کیفیت، در دسترس تر و مقرون به صرفه تر شوند که منجر به افزایش تولید پوشاک و مبلمان ساخته شده از چرم شد.

این اقلام برای کسانی که توانایی خرید آن ها را داشتند به نماد ثروت تبدیل شد و بسیاری از این تکنیک ها امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرند.

دوره روشنفکری همچنین شاهد ظهور صنعت چرم نویسی بود و انتشار کتاب‌های چرمی به یک منظره رایج در خانه‌های ثروتمندان تبدیل شد. در این دوره همچنین انواع جدیدی از کالاهای چرمی مانند مجلات و دفترچه های خاطرات چرمی، در میان دانشمندان آن زمان بسیار محبوب بودند رواج پیدا کرد.

دوره روشنفکری دوران نوآوری و پیشرفت بزرگ در تولید چرم بود و هنوز هم می توان تأثیر آن را در محصولات چرمی که امروزه استفاده میکنیم مشاهده کرد. از کفش های چرمی شیکی که می پوشیم گرفته تا مبلمان چرمی راحتی که روی آن استراحت می کنیم، نشان میدهد که تأثیر دوره روشنفکری بر تجارت چرم غیرقابل انکار است.

داستان های انقلاب صنعتی: جهش چرم از سنت به مدرنیته

(سال های 1760 تا 1840 میلادی)

انقلاب صنعتی پیشرفت سریعی را در شیمی و تکنولوژی به همراه داشت که منجر به افزایش کارآیی در صنعت چرم سازی شد و ماشین هایی چون ماشین بافندگی، ماشین نخ ریسی و کارگاه برق برای سرعت بخشیدن به تولید چرم استفاده شدند.

در اواسط قرن نوزدهم نیز تجهیزات قدرتمندی نیز برای انجام کارهایی از برش زدن و نازک کردن چرم، و جداکردن گوشت از پوست و مو زدایی معرفی شدند.

این دوره همچنین منجر به نیاز به منابع و مواد اولیه برای راه اندازی ماشین آلات، از جمله انواع مختلف از چرم خام شد. سرانجام به لطف اختراع اتومبیل، تقاضای جدیدی برای چرمی نرم، قابل انعطاف و در طیف های رنگی مختلف بوجود آمد. چرم هایی که به روش گیاهی دباغی میشدند ضخیم بود و انعطاف پذیری خیلی کمی داشتند و نمی شد و فقط در مواردی خاص قابل استفاده بود. این امر منجر به اختراع و توسعه چرم دباغی شده با کروم در انتهای عصر صنعتی شد.

انقلاب صنعتي توليد چرم را متحول كرد و آن را به چرمی انعطاف پذيرتر از گذشته تبديل كرد. آیا تا به حال از خود پرسیده اید که اجداد ما چگونه بدون این فرآیندهای مدرن کار می کردند؟

انقلاب صنعتی همه چیز را تغییر داد!

نقاشی های دوران ویکتوریا: نقش چرم در کالاها و مبلمان لوکس

(سال های 1840 تا 1900 میلادی)

ظهور چرم دباغی شده با کروم در قرن نوزدهم انقلابی بزرگ در صنعت چرم ایجاد کرد.

این فرآیند به تولید با سرعت بالاتر و چرم نرم تر و انعطاف پذیرتر، کمک بسزایی کرد و چهره صنعت تولید چرم را متحول کرد. در دوران ویکتوریا، ظهور فرآیند دباغی کروم چرم، منجر به گسترش کالاهای لوکس و مبلمان چرمی مجلل شد. رنگ های تیره تر مثل سیاه و قهوه ای تیره برای مبلمان بیشتر ترجیح داده می‌شد، در حالی که رنگ های روشن تر مثل قهوه ای روشن و کرم برای لباس و لوازم جانبی محبوب تر بودند. پوست های حيوانات وحشی عجیب و غریب که با قیمت های مقرون به صرفه در دسترس بودند، نماد مقام و ثروت شدند.

در سال ۱۸۸۵ میلادی فردریک ناپ «Friedrich Knapp» از آلمان و هیلتون کاوالین «Hylten Cavalin» از سوئد، روند دباغی کروم را اختراع کردند. اما، اوگوست شولتز «Augustus Schultz» شيميدان امريكايي بود که فرآیند دباغی کروم را با سولفات کروم قلیایی (III) به عنوان عامل دباغی کروم به ثبت رساند و فرآیند تولید چرم را متحول کرد.

عصر ویکتوریا شاهد استفاده از ابزارهای تخصصی برای برش، دوخت و رنگرزی چرم و همچنین استفاده از انواع ترکیبات مختلف برای پرداخت و آماده سازی چرم بود.

معرفی پلاستیک و لاستیک امکان تولید کالاهای چرمی مقرون به صرفه تر را فراهم کرد. از جعبه های چرمی ویکتوریایی گرفته تا الگوهای چرمی، این دوره با طیف گسترده ای از ابزارهای چرم کاری شناخته شد که افراد را قادر می ساخت تا مبلمان و لوازم چرمی خود را با سبک های مختلف انتخاب کنند و سلیقه خود را با هر کالایی که در اختیار داشتند نشان دهند.

از چکمه ها و کت های چرمی ویکتوریایی تا پارچه های چرمی و پوست های چرمی نرم، این دوره طیف وسیعی از کالاهای چرمی را به همراه داشت. در این دوره همچنین شاهد ظهور مبلمان چرمی ویکتوریایی بود که صندلی ها و مبل های چرمی اتاق های نشیمن، به عنوان نمادی از ثروت در میان کسانی که توانایی مالی آن را داشتند استفاده می شد. بسیاری از این تکنیک ها امروزه هنوز توسط اکثر تولید کنندگان چرم استفاده می شوند!

رویدادهای دوره پیشرو : تغییر چرم از صنایع دستی به تولید صنعتی

(سال های 1900 تا 1950 میلادی)

قرن بیستم زمانی بود که برای صنعت چرم سازی دگرگونی بزرگی رخ داد. دو جنگ جهانی منجر به معرفی مواد جدیدی چون پلاستيک و لاستیک شد که نحوه ساخت کالاهای چرمی را به کلی تغییر داد. . این دوره نشانگر تغییر و تحول صنایع دستی سنتی به تولید صنعتی در مقیاس بزرگ بود.

در دهه 1960، مبلمان چرمی بسیار رایج شد، به حدی که داشتن یک کاناپه چرمی در خانه برای رفت و آمد و همنشینی با همسایگان، امری ضروری بود. خانواده ها اغلب روی مبلمان چرمی خود دور هم جمع می شدند تا به موسیقی گوش دهند یا تلویزیون تماشا کنند.

عصر پیشرو با تولید مواد، ابزار و ترفندهایی که هنوز هم امروزه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، زمینه را برای تجارت چرم مدرن فراهم کرد و این امکان را برای ما فراهم کرد که تا به امروز از کاناپه‌های مجلل و لوکس چرمی بهره مند شویم و لذت ببریم.

عصر مدرن: سفر چرم از طبیعی به مصنوعی

 (سال های 1950  تا به امروز)

چرم از اوایل دهه 2000 تا به حال جزء اصلی زندگی روزمره بوده است، شبیه به یک همراه آشنا که همیشه آنجا بوده است. تقاضا برای کالاهای چرمی به طور مستمر افزایش یافت زیرا مشتریان بیشتری به دنبال ترکیب منحصر به فرد، دوام و سبک آن بودند. با این حال، برای مقرون به صرفه‌تر کردن چرم و در عین حال افزایش تولید، دباغی و تکمیل چرم به دلیل هزینه‌های کمتر نیروی کار و هزینه‌های مواد به کشورهای توسعه یافته منتقل شد.

در تلاش برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد، صنعت شاهد تغییر قابل توجهی به سمت جایگزین های مصنوعی بود. انواع مختلفی از چرم های مصنوعی، از پلاستیک گرفته تا مواد گیاهی، شروع به تکثیر کردند. این جایگزین‌های چرم مصنوعی، که اغلب به عنوان «چرم مصنوعی» یا «چرم وگان» شناخته می‌شوند، از مواد مختلفی از جمله PVC، پلی‌اورتان، و مواد نوآورانه‌ای که از برگ‌های آناناس، چوب پنبه، پوست سیب، سایر ضایعات میوه‌ها و پلاستیک بازیافت شده، بدست آمده است ساخته می‌شوند.

علیرغم ظهور جایگزین های چرمی مصنوعی، چرم طبیعی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد و دوام خود، یک ماده مورد توجه باقی می ماند. همچنان استفاده از آن در طیف گسترده ای از محصولات، از مبلمان و لباس گرفته تا فضای داخلی خودرو و لوازم جانبی پیشرفته، ادامه دارد. صنعت چرم نیز با نوآوری هایی در دباغی چرم و استفاده از آب کمتر و مواد شیمیایی مضر در فرآیند دباغی، گام هایی در جهت پایدارتر شدن و سازگاری با محیط زیست برداشته است.

امروز نیز همچنان داستان چرم ادامه دارد. همانطور که به جلو می رویم، مطمئناً این صنعت با توجه به تقاضای مصرف کننده، پیشرفت های تکنولوژیکی و تمرکز بیشتر بر پایداری به تکامل خود ادامه خواهد داد. چه یک مبل چرمی مجلل، یک کیف دستی شیک یا یک جفت کفش بادوام، چرم بخشی جدایی ناپذیر از زندگی ما باقی می ماند و تاریخچه ای غنی را با خود حمل می کند که هزاران سال را در بر می گیرد.

نکات کلیدی از سفر ما

چرم از زمانی که برای اولین بار توسط انسان های باستانی در عصر حجر با ابزارهای اولیه ساخته شد تا به امروز که در مجموعه ای تقریبا نامحدود از رنگ ها، الگوها، بافت ها و طرح ها در دسترس است، و به سبب دوام و انعطاف پذیری به عنوان یک ماده گرانبها و با ارزش باقی مانده است.

چرم از زمان استفاده اولیه از آن به عنوان  نماد حافظت و جایگاه فرد، در هند و مصر باستان تا نمایش سبک و سلیقه فردی در دوران ویکتوریا، بخشی جدایی ناپذیر از تکامل بشر بوده است.

بهبود مستمر فرآیندهای دباغی و تکامل چرم امکان توسعه بسیاری از انواع مختلف چرم را فراهم کرده است که می توان از آنها برای تولید کالا برای هر نوع نیاز و سبک زندگی استفاده کرد. با ارائه تاریخچه جذاب صنایع دستی چرم، امیدواریم روشن شود که چرا چرم به عنوان یک ماده جاودانه باقی می ماند که همچنان بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره برای افراد از همه طبقات زندگی در سراسر جهان است.